Pieter van Dijk – Cross-over
Het begon bij mij tijdens een vakantie in Spanje met mijn ouders – ik zal 14 jaar geweest zijn. In een winkel zag ik een Spaanse gitaar liggen en dat leek me wel wat. Met mijn zakgeld kocht ik mij eerste gitaar en daarmee was de eerste trede op mijn muziekpad gezet. De gitaar ging daarna bijna overal mee – die eerste gitaar heb ik nog steeds. Vele gitaren volgden en met de juiste gidsen op mijn pad leerde ik klassieke en Spaanse gitaarmuziek en daarnaast de fingerpicking stijl van Harry Sacksioni.
In Amersfoort kwam ik in de jaren 90 een Ierse band – Barleycord – tegen, die voor mij de juiste mix van Spaanse en Keltische muziek bood, gecombineerd met een flinke dosis Afrikaanse en Zuid-Amerikaanse ritmes.
Dat sloot allemaal weer goed aan bij mijn voorliefde voor Latin muziek van bijvoorbeeld Al di Meola. Er was bij mij nog geen directe link naar de jazz, maar onbewust was die daarmee al wel aanwezig.
In die periode kocht ik in een opwelling een tenorsax en nam les. Maar de sax bleef op de achtergrond tot 2007, toen ik met een paar mensen in Westerveld met jazzmuziek begon te experimenteren.
Niet lang daarna kwam ik Evert, Ruud en de toenmalige drummer Sander tegen. Samen met (ook) toenmalige pianiste Mia Vos begonnen we WestEndJ, speciaal opgericht om de opening van de jaarlijkse Kunstroute Dwingeloo op te luisteren.
Dat was de start van mijn zoektocht in de jazz en mijn liefde voor de saxofoon. WestEndJ bleek geen eenmalige actie te zijn en is inmiddels uitgegroeid tot een stevige, professionele band met uitstekende jazz-muzikanten.
De negen Broodjes Jazz waarmee we een aantal jaren muzikale colleges gaven rondom jazz-thema’s versnelden mijn introductie in de jazz enorm.
Inmiddels zijn de sax en opnieuw de gitaar dagelijks aanwezig in mijn vrije tijd. Een muzikant moet immers hard oefenen.